Deze uitzending van 2Doc is vorig jaar uitgezonden, 24 augustus 2023. Ik had deze uitzending niet gezien, maar Jim Heirbaut noemde het in een artikel in De Ingenieur van september 2023. Omdat we net Sinterklaas gehad hebben en straks "de Kerst" eraan komt, zullen we ook in Nederland weer flink wat online aankopen doen. Het leek me daarom wel goed om deze uitzending met wat meer mensen te delen, want het geeft een goed inzicht over hoe ons leven eigenlijk "beheerst" wordt door werk.
De regisseur van deze uitzending bezoekt vier continenten om te zien hoe arbeid over de wereld "anders of hetzelfde" werkt. Zo komt ook Astrid in deze documentaire voorbij. Ze is bezorgster bij Amazon en wordt actief gevolgd of ze wel haar doelen haalt, dus de 100 pakketjes (ook een keer 300 pakjes!), als ze even een flesje drinken uit de bekerhouder pakt krijgt ze al een waarschuwing. Met een aantal camera's in en op de auto worden de bezorgers continue in de gaten gehouden. Sommige collega's nemen de tijd niet meer om naar het toilet te gaan, maar gebruiken een plastuit. Als je dit zo hoort is het eerste wat je denkt: "moderne slavenarbeid". Mocht je dat deel van de documentaire eerst willen zien, scroll dan naar 00:26:50. Ook hebben "ze" in Amerika bijna geen vakantie. Dat was iets wat ik al wist, doordat het in de podcasts van DotnetRocks ook al eens genoemd werd. In het begin zit ook een Amerikaan die zegt dat Amerikanen maximaal 2 weken vrij nemen en vaak hebben ze het idee dat ze niet gemist kunnen worden op het werk, miljoenen vakantie-uren die niet opgenomen zijn.
De uitzending begint met een Zuid-Koreaanse meneer die bijna 24-7 werkt. Werk is eigenlijk het enige wat er voor hem toe doet. Later in de documentaire zie je dat ze bezig zijn om in Zuid-Korea de 68-urige werkweek terug te brengen naar 52 uur. Vroeger werkte ik 40 uur per week, toen ik in 2014 bij TRES aan de slag ging heb ik gekozen voor 36-uur. Naast mijn mantelzorg-activiteiten kun je dan zaken afhandelen die anders altijd in het weekend moesten. Ik krijg nu zo'n beetje het idee dat inmiddels 36-uur voor iedereen een "full-time baan" is.
Op 6 december heb ik (eindelijk) deze uitzending bekeken. De moeite waard! Want er komen heel veel verschillende mensen/continenten voorbij. In Italië de huidige generatie jongeren die niets doet, omdat ze enig kind zijn, later de erfenis krijgen (en dat zit in vastgoed), "het komt wel goed". De Koeweiti, iedereen krijgt werk, waardoor er wel 20 mensen zijn die het werk doen wat anders 1 persoon doet. Wat er op neer komt dat eigenlijk 19 mensen duimen zitten draaien. Die zitten in een kelder maar wat boeken te lezen, op hun mobiel te scrollen, series/Netflix te volgen. Dus wel een vast salaris/inkomsten, maar geen plezier in je werk. De mensen in Korea die vroeger arm waren, werken was de enige manier waarop je geld kon verdienen en daardoor werd er alleen maar gewerkt.
Ook komt het basisinkomen voorbij, iets wat ook in Nederland volgens mij wel eens voorbij gekomen is. Omdat steeds meer banen overgenomen worden door robots, automatisering zouden inwoners een basisinkomen krijgen zodat ze hun in hun basisuitgaven kunnen voorzien. Aan het eind van de uitzending wordt zo'n beetje aan elke persoon uit de documentaire gevraagd wat ze zouden doen met dit basisinkomen en niemand heeft daar een antwoord op. Want redelijk wat mensen (ik ook) halen voldoening uit het werk wat ze doen. Als iedereen niet meer hoeft te werken om geld te krijgen, wat ga je dan met je tijd doen? Krijgen we dan een generatie van mensen die om 13.00 uur nog eens uit bed komen en de rest van de dag op de bank hangen om naar de TV te kijken?
De mensen die in Nederland beweren dat ze een "burn-out" hebben, daar vraag ik me altijd van af, heb je het echt zo druk, of maak je je (te) druk? Als je zoals in Korea om 6.00 uur begint en om 23.00 of rond 1.00/2.00 uur weer naar huis gaat, dan kan ik me voorstellen dat je het op een bepaald moment niet meer trekt.
Een mooie quote die voorbij komt is "het waardevolste wat we hebben is tijd". En dat is ook zo. We zien ook (volgens mij ging dat over Italië) het beeld van Chronos, de personificatie van de tijd. Hij leunt op een zandloper, weergave van het verstrijken van de tijd.
Als je deze documentaire gezien hebt, is het misschien een mooi moment (met de Kerst, dan heb je als het goed is vrij) om te overdenken wat jij met je tijd gaat doen. Ben je tevreden met je werk? Ben je gelukkig met de hoeveelheid tijd die je werkt en de hoeveelheid tijd die je over houdt om andere dingen te doen? Of wordt het toch tijd om vanaf volgend jaar van 36 naar 32 uur te gaan? En zo ja, dat heeft invloed op je huidige inkomen, maar ook op de hoogte van je pensioen in de toekomst. Dus ga je daar eerst wat voor regelen, voordat je met je uren naar beneden gaat?
Een afsluiting die misschien wel past bij het huidig kabinet Wilders: willen jullie meer of minder werken? Minder, minder, minder! Mooi, dan gaan we dat regelen :)